برخلاف تصور عامه، محدودیتهای جسمانی دوران سالمندی نباید مانعی بر سر راه یادگیری سالمندان تلقی گردد. به رغم وجود مشکلات جسمانی و حتی خلقی در میان سالمندان مراقبین و نزدیکان باید در پی یافتن بهترین شیوه یاددهی برای سالمندان باشند.

برخی از موانع عمده که بر سر راه یادگیری در این گروه سنی است عبارتند از:

باورهای نادرست: متاسفانه بسیاری از افراد از جمله خود سالمندان معتقدند این دوران همراه با افول حتمی قوای عقلانی و ذهنی است. این باور غلط که سالمندی حتما با مشکلات ذهنی و هوشی همراه است می تواند سالمندان را از تلاش برای یادگیری بازدارد. حال آنکه وقتی فرد قوای ذهنی خود را به کار نمی گیرد و تلاشی برای فعال نگه داشتن آن نکند ناگزیر این توان تحلیل خواهد رفت. از طرفی باید به خاطر داشت روند فعالیتهای ذهنی در همه سالمندان به یک شکل نیست و ممکن است توان ذهنی سالمند به واسطه افزایش سن تحلیل نرود. نکته قابل توجه این است که مطالعات نشان می دهد برخی از ابعاد هوش حتی در سالمندی نه تنها تحلیل نمی رود بلکه افزایش نیز دارد. لذا نباید تصور کنیم افزایش سن الزاما به معنای از بین رفتن توان ذهنی است.

اختلالات خلقی: بسیاری از سالمندان به واسطه مشکلات خلقی نظیر افسردگی، اضطراب و یا تمایل به کناره گیری از جمع، اقدامی به منظور یادگیری انجام نمی دهند. بهانه اصلی این گروه از افراد "بی حوصلگی" است. مراقبین و نزدیکان باید آگاه باشند که در صورت مشاهده چنین رفتاری باید به سراغ درمان مشل زمینه ای باشند. البته انتظار می رود خود فرآیند یادگیری در افزایش خلق و کاهش اضطراب سالمند موثر باشد. لذا پیشنهاد می شود حتی در شرایطی که سالمند حوصله یادگیری ندارد شرایط و محیط غنی و پر از محرکهای یادگیری باقی بماند.

خستگی: محتوای آموزشی و زمانی که برای آموزش در اختیار سالمند قرا می گیرد باید متناسب با شرایط جسمانی و توان سالمند در نظر گرفته شود. اگر بیشتر از توان از او انتظار داشته باشیم ممکن است به مرور سبب ایجاد خستگی و البته احساس عدم توانمندی در او گردیم.

مشکلات جسمانی: در بسیاری از موارد مانع اصلی یادگیری در میان سالمندان مشکلات حافظه یا سایر مشکلات مغزی است. پیشنهاد می شود در صورت وجود چنین مشکلاتی حتما با پزشک متخصص مشورت کنید.

 پ.ن عکس از LINGUINITED.COM